ماڵپەری قورئانی پیرۆز

 ڕۆژێک پێاوێکی پیر و به‌سالآچوو ویستی کێڵگه‌ی ناوماڵی خۆی نوێ بکاته‌وه‌ و بکێڵیت له‌یه‌کێک له‌ گونده‌کانی فه‌ڵه‌ستین، بۆئه‌وه‌ی په‌تاته‌ی لێ بچینێت، بۆیه‌ کوڕه‌ تاقانه‌که‌ی خۆی هاته‌وه‌ بیر که‌ چه‌ندین مانگه‌ ده‌ستگیر کراوه‌ له‌لایه‌ن هێزه‌ چه‌کداره‌کانی ئیسرائیل، چونکه‌ ئه‌و به‌ڕاستی یاریده‌ده‌ری ته‌واوی بوو له‌و جۆره‌کارانه‌ به‌لآم ئێستا به‌ته‌نیا ده‌ژیت وهیچ کاری بۆ ناکرێ، هه‌ر ئه‌وه‌نده‌ به‌ خه‌یاڵی دا دێت که‌ نامه‌یه‌ک بنووسێ بۆ کوڕه‌که‌ی، که‌ نامه‌که‌ باس غه‌ریبی و بێ تاقه‌تی باوکی ده‌کات، وه‌پێویستی به‌ ئه‌و بوو بۆ کێڵانی ئه‌و پارچه‌ زه‌وی یه‌ی پێش ماڵیان، کوڕه‌که‌ نامه‌که‌ی پێ گه‌یشت، دوای چه‌ند ڕۆژێک باوکه‌که‌ش نامه‌ی کوڕی پێگه‌یشت که‌تێیدا نوسرابوو باوکه‌ نه‌که‌ی باخچه‌ی ناوماڵ هه‌ڵبکه‌نی و بیکێڵی چونکه‌ چه‌که‌که‌م له‌ ناو ئه‌و پارچه‌ زه‌وی یه‌داناشتووه‌.
دوای دوو ڕۆژ هێزه‌ چه‌کداره‌کانی ئیسرائیل هاتن بۆ ماڵی پیاوه‌ پیره‌که‌ به‌ره‌و باخچه‌که‌ ڕۆیشتن – له‌ ڕیگای نامه‌که‌وه‌ زانیویانه‌که‌ چه‌کی تێدا نێژراوه‌ ده‌ستیان کرد به‌ هه‌ڵکه‌ندن و کێڵانی هه‌موو باخچه‌که‌ به‌ جوانی به‌پۆختی هه‌ر ده‌تگوت کرێکاری تایبه‌تین بۆ مامه‌ پیره‌ هاتوون ده‌گه‌ڕان به‌دوای چه‌ک به‌ڵام هیچیان نه‌دۆزیه‌وه‌ ناچار گه‌ڕانه‌وه‌ دوای ئه‌وه‌ی که‌ باخجه‌که‌یان بۆی به‌جوانی کێلآ بێ ئه‌وه‌ی هه‌ست بکه‌ن که‌ مامه‌ پیره‌ ده‌یه‌وێت ئه‌و باخچه‌یه‌ بکێڵێ دوای چه‌ند ڕۆژێک باوکه‌که‌ نامه‌ی دووه‌می پێگه‌یشت له‌ کوڕه‌که‌ی که‌ تێدا نووسرابوو: باوکی خۆشه‌ویستم ئێستا ده‌توانی په‌تاته‌ بچینی له‌و زه‌ویه‌دا وه‌بۆت ئاماده‌ کراوه‌، ئه‌وه‌بوو که‌ بۆم کرا پێشکه‌شت بکه‌م له‌ یارمه‌تی دان له‌وکاره‌ دا ئومێدم وایه‌ لێم ڕازی بیت و دوعای خۆشی وشادیم بۆ بکه‌یت ( ).