ماڵپەری قورئانی پیرۆز

له‌ سونه‌نى فه‌رمووده‌كانى ابوداوودى ئه‌سسه‌جه‌ستانى ///عَنْ الْمُغِيرَةِ بْنِ شُعْبَةَ, قَالَ: عَدَلَ رَسُولُ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَوَأَنَا مَعَهُ فِى غَزْوَةِ تَبُوكَ قَبْلَ الْفَجْڕ

, فَعَدَلْتُ مَعَهُ, فَأَنَاخَ النَّبِىُّ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَفَتَبَرَّزَ, ثُمَّ جَاءَ فَسَكَبْتُ عَلَى يَدِهِ مِنَ الإِدَاوَةِ, فَغَسَلَ كَفَّيْهِ ثُمَّ غَسَلَ وَجْهَهُ, ثُمَّ حَسَرَ عَنْ ذِرَاعَيْهِ فَضَاقَ كُمَّا جُبَّتِهِ, فَأَدْخَلَ يَدَيْهِ فَأَخْرَجَهُمَا مِنْ تَحْتِ الْجُبَّةِ, فَغَسَلَهُمَا إِلَى الْمِرْفَقِ وَمَسَحَ بِرَأْسِهِ, ثُمَّ تَوَضَّأَ عَلَى خُفَّيْهِ, ثُمَّ رَكِبَ. فَأَقْبَلْنَا نَسِيرُ حَتَّى نَجِدَ النَّاسَ فِى الصَّلاَةِ قَدْ قَدَّمُوا عَبْدَ الرَّحْمَنِ بْنَ عَوْفٍ فَصَلَّى بِهِمْ حِينَ كَانَ وَقْتُ الصَّلاَةِ, وَوَجَدْنَا عَبْدَ الرَّحْمَنِ وَقَدْ رَكَعَ بِهِمْ رَكْعَةً مِنْ صَلاَةِ الْفَجْڕ, فَقَامَ رَسُولُ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَفَصَفَّ مَعَ الْمُسْلِمِينَ, فَصَلَّى وَرَاءَ عَبْدِ الرَّحْمَنِ بْنِ عَوْفٍ الرَّكْعَةَ الثَّانِيَةَ, ثُمَّ سَلَّمَ عَبْدُ الرَّحْمَنِ فَقَامَ رَسُولُ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَفِى صَلاَتِهِ. فَفَزِعَ الْمُسْلِمُونَ, فَأَكْثَرُوا التَّسْبِيحَ, لأَنَّهُمْ سَبَقُوا النَّبِىَّ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَبِالصَّلاَةِ, فَلَمَّا سَلَّمَ رَسُولُ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ قَالَ لَهُمْ: (قَدْ أَصَبْتُمْ ). أَوْ (قَدْ أَحْسَنْتُمْ). (صحيح) واتە: لە موغیرەی كوڕی شوعبەوە هاتووە, كە وتویەتی: لە غەزای تەبوك لەگەڵ پێغەمبەری خوادا بووم صلی الله علیە وسلم جارێ پێش نوێژی بەیانی, لەڕێگە لایدا بۆ ئەوەی دەست بەئاو بگەیەنێت منیش لەگەڵی لامدا ئەو چوو دەستی بەئاو گەیاند, ئینجا هاتەوە لە دەفرێكدا ئاوم كرد بەدەستیدا دەستەكانی شت, پاشان دەم وچاوی شت, ئینجا قۆڵەكانی دەرخست قۆڵی جبەكەی ئەوەندە تەسك بوو بۆی هەڵنەماڵرا بۆیە دەستەكانی لەبن هەنگڵیەوە لە جبەكەی دەرهێناو هەتا ئەنیشكی شتنی, پاشان مەسحی سەری كرد, ئینجا دەستی تەڕی هێنا بەسەر هەردوو خوفەكانیدا, پاشان سواربوو. رۆشتین هەتا خەڵكەكەمان دۆزیەوە بینینمان نوێژیان دەكرد (عَبْدَ الرَّحْمَن)ی كوڕی عەوف بەرنوێژی بۆ دەكردن (عَبْدَ الرَّحْمَن)مان بینی ركاتی یەكەمی نوێژی بەیانی پێ كردبوون, پێغەمبەری خوا صلی الله علیە وسلم چووە ریزی موسڵمانەكانەوەو لەدوای (عَبْدَ الرَّحْمَن)ی كوڕی عەوفەوە كە لە ركاتی دووهەمدا بوو نوێژی دابەست, (عَبْدَ الرَّحْمَن) سەلامی نوێژەكەی دایەوەو پێغەمبەری خوا صلی الله علیە وسلم هەستایەوە بۆ تەواوكردنی ركاتی دووهەم موسڵمانان هاواریان لێ هەڵساو (سبحان الله)ی زۆریان كرد چونكە پێش پێغەمبەر صلی الله علیە وسلم كەوتن لە نوێژدا, كاتێ كە پێغەمبەر صلی الله علیە وسلم سەلامی دایەوە پێی فەرموون: (بێگومان پێكاتان) یان (بێگومان كارێكی چاكتان كرد) واتە: كارێكی چاكتان كرد لەسەرەتای كاتی یەكەمی نوێژەوە نوێژتان كرد و دواتان نەخست//عَنْ الْمُغِيرَةِ بْنِ شُعْبَةَ: أَنَّ رَسُولَ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَتَوَضَّأَ وَمَسَحَ نَاصِيَتَهُ, وَذَكَرَ: فَوْقَ الْعِمَامَةِ (صحيح) واتە: لە موغیرەی كوڕی شوعبەوە هاتووە, كە پێغەمبەری خوا صلی الله علیە وسلم دەستنوێژ گرت و پێشی سەری مەسح كرد. وە موغیرە باسی كرد: كە بەسەر مێزەرەكەیەوە مەسحی كرد.//) عَنْ الْمُغِيرَةِ: أَنَّ رَسُولَ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَكَانَ يَمْسَحُ عَلَى الْخُفَّيْنِ, وَعَلَى نَاصِيَتِهِ وَعَلَى عِمَامَتِهِ(صحيح)   واتە: لە موغیرەوە هاتووە, كە پێغەمبەری خوا صلی الله علیە وسلم مەسحی هەردوو خوفەكانی كرد, وە پێشی سەری مەسح كرد بەسەر مێزەرەكەیەوە.//عَنْ الْمُغِيرَةِ بْنِ شُعْبَةَ, قَالَ: كُنَّا مَعَ رَسُولِ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ فِى رَكْبِهِ, وَمَعِى إِدَاوَةٌ, فَخَرَجَ لِحَاجَتِهِ, ثُمَّ أَقْبَلَ فَتَلَقَّيْتُهُ بِالإِدَاوَةِ, فَأَفْرَغْتُ عَلَيْهِ, فَغَسَلَ كَفَّيْهِ وَوَجْهَهُ, ثُمَّ أَرَادَ أَنْ يُخْڕجَ ذِرَاعَيْهِ وَعَلَيْهِ جُبَّةٌ مِنْ صُوفٍ مِنْ جِبَابِ الرُّومِ ضَيِّقَةُ الْكُمَّيْنِ, فَضَاقَتْ فَادَّرَعَهُمَا ادِّرَاعًا, ثُمَّ أَهْوَيْتُ إِلَى الْخُفَّيْنِ لأَنْزِعَهُمَا, فَقَالَ لِى: « دَعِ الْخُفَّيْنِ فَإِنِّى أَدْخَلْتُ الْقَدَمَيْنِ الْخُفَّيْنِ وَهُمَا طَاهِرَتَانِ » فَمَسَحَ عَلَيْهِمَا. (صحيح) واتە: لە موغیرەی كوڕی شوعبەوە هاتووە, كە وتویەتی: لەگەڵ كاروانە وشتری  پێغەمبەری خوادا صلی الله علیە وسلم بووین, جەوەنەیە ئاوم پێ بوو, پێغەمبەر صلی الله علیە وسلم دەرچوو بۆ دەست بەئاو گەیاندن, كاتێ كە هاتەوە بە جەوەنە ئاوەكەوە چوومە پێشوازی, ئاوەكەم كرد بەدەستیدا, دەستەكانی و دەم و چاوی شت, ئینجا ویستی قۆڵەكانی دەركات جبەیەكی خوری لە (جِبَابِ الرُّومِ)ی لەبەردا بوو قۆڵی جبەكەی ئەوەندە تەسك بوو بۆی هەڵنەماڵرا بۆیە دەستەكانی لەبن هەنگڵیەوە لە جبەكەی دەرهێناو هەتا ئەنیشكی شتنی, پاشان دەستم برد خوفەكانی لەپێ داكەنم بۆئەوەی پێكانی بشوات, پێی فەرمووم: (وازیان لێ بێنە چونكە بە دەسنوێژەوە لەپێم كردوون). جا مەسحی سەر خوفەكانی كرد//