ماڵپەری قورئانی پیرۆز

{وَإِذْ يَرْفَعُ إِبْرَاهِيمُ الْقَوَاعِدَ مِنَ الْبَيْتِ وَإِسْمَاعِيلُ رَبَّنَا تَقَبَّلْ مِنَّا إِنَّكَ أَنتَ السَّمِيعُ الْعَلِيمُ }البقره‌١یادى ئه‌وکاته‌ بکه‌ که‌ئیبراهیم و ئیسماعیل بناغه‌ى ماڵه‌که‌ى خوایان بڵند ده‌کرد ، په‌روه‌ردگارمان لێمان قبوڵ بکه‌ى تۆ هه‌ر بۆ خۆت

زۆر بیسه‌رو فره‌ زانایت .

 

هه‌روه‌ک ئه‌وه‌ى که‌ چاومان لێیان بێت بیناى که‌عبه‌ ده‌که‌ن و وا گوێشمان لێیه‌ ده‌پاڕێنه‌وه‌و داواده‌که‌ن خوا لێیان وه‌رگرێ .ئه‌گه‌ر بیفه‌رمووایه‌ (قالوا ربنا )، ئه‌وا زۆرجیاواز ده‌بوو له‌گه‌ڵ ئه‌مه‌دا که‌یه‌کسه‌ر دوعاکه‌ دێنێت و ده‌فه‌رموێت: ربنا .

یان له‌م مه‌شهه‌دادا باسى میوانه‌کانى حه‌زره‌تى ئیبراهیم ده‌کات:

{هَلْ أَتَاكَ حَدِيثُ ضَيْفِ إِبْرَاهِيمَ الْمُكْرَمِينَ، إِذْ دَخَلُوا عَلَيْهِ فَقَالُوا سَلَاماً قَالَ سَلَامٌ قَوْمٌ مُّنكَرُونَ، فَرَاغَ إِلَى أَهْلِهِ فَجَاء بِعِجْلٍ سَمِينٍ، فَقَرَّبَهُ إِلَيْهِمْ قَالَ أَلَا تَأْكُلُونَ،فَأَوْجَسَ مِنْهُمْ خِيفَةً قَالُوا لَا تَخَفْ وَبَشَّرُوهُ بِغُلَامٍ عَلِيمٍ، فَأَقْبَلَتِ امْرَأَتُهُ فِي صَرَّةٍ فَصَكَّتْ وَجْهَهَا وَقَالَتْ عَجُوزٌ عَقِيمٌ، قَالُوا كَذَلِكَ قَالَ رَبُّكِ إِنَّهُ هُوَ الْحَكِيمُ الْعَلِيمُ}الذاریات ٣٠.

ئاخۆ باسى میوانه‌ به‌ڕێزه‌کانى ئیبراهیمت بۆ هاتووه‌؟

کاتێ که‌لێى وه‌ژوورکه‌وتن ،گوتیان :سه‌لام .گوتى :سه‌لام  ده‌سته‌یه‌کى نه‌ناسراون، په‌نامه‌کى خۆى گه‌یانده‌ خێزانه‌که‌ى گوێره‌که‌یه‌ چاکى هاورد، کاتێ که‌ لێى نزیک کردن ،گوتى له‌به‌رچیه‌ ناخۆن ؟ئه‌وسا که‌ترسێکى لێنیشت،گوتیان:مه‌ترسه‌ ومژده‌ى لاوێکى زاناشیان پێدا .ژنه‌که‌ى به‌ هاواره‌وه‌ هات و چه‌مۆڵه‌یه‌کى له‌خۆى نا، گوتى :من پیرێژنێکى بێ سک و زا !! گوتیان :په‌روه‌رنده‌ى تۆ ئاواینه‌ى وتووه‌،ئه‌و خۆى کارزان و زانایه‌.

کتێبى : دیمه‌نه‌کانى قورئان / ئه‌ندازیار عوسمان.