ماڵپەری قورئانی پیرۆز

             (حَدَّثَنَا قُتَيْبَةُ بْنُ سَعِيدٍ، وَزُهَيْرُ بْنُ حَرْبٍ - وَاللَّفْظُ لِقُتَيْبَةَ - قَالَا: حَدَّثَنَا جَڕيرٌ، عَنِ الْأَعْمَشِ، عَنْ أَبِي صَالِحٍ، عَنْ أَبِي هُرَيْرَةَ، قَالَ: قَالَ رَسُولُ اللهِ ﷺ: يَقُولُ اللهُ : أَنَا عِنْدَ ظَنِّ عَبْدِي بِي، وَأَنَا مَعَهُ حِينَ يَذْكُرُنِي، إِنْ ذَكَرَنِي فِي نَفْسِهِ، ذَكَرْتُهُ فِي نَفْسِي، وَإِنْ ذَكَرَنِي فِي مَلَإٍ، ذَكَرْتُهُ فِي مَلَإٍ هُمْ خَيْرٌ مِنْهُمْ، وَإِنْ تَقَرَّبَ مِنِّي شِبْرًا، تَقَرَّبْتُ إِلَيْهِ ذِرَاعًا، وَإِنْ تَقَرَّبَ إِلَيَّ ذِرَاعًا، تَقَرَّبْتُ مِنْهُ بَاعًا، وَإِنْ أَتَانِي يَمْشِي أَتَيْتُهُ هَرْوَلَةً.) . (رواه البخاري 9/120).واته‌ :ئه‌بوهوره‌یره‌ (خوا لێی رازیی بێ‌) ده‌فه‌رموێ‌: پێغه‌مبه‌ری خوا (صلی الله علیه وسلم) فه‌رمووی: خوای گه‌وره‌ ده‌فه‌رموێ‌: من به‌ گوێره‌ی گومانی به‌نده‌كه‌مم پێم .8 (چۆن گومان به‌ من ببات منیش وه‌هام) و, من له‌ گه‌ڵیدا ده‌بم .9 هه‌ركه‌ یادی كردم,خۆ ئه‌گه‌ر له‌ نه‌فسی خۆی دا یادی كردم, منیش له‌ نه‌فسی خۆم دا یادی ده‌كه‌م. ئه‌گه‌ر له‌ناو كۆمه‌ڵێك دا به‌ ئاشكرا باس و یادی منی كرد, ئه‌وا منیش – له‌ناو كۆمه‌ڵێكی له‌و كۆمه‌ڵه‌ی ئه‌و چاكتردا باسی ده‌كه‌م و, ئه‌گه‌ر به‌قه‌د بستێك لێم نزیك بووه‌وه‌, من به‌قه‌د باڵێك لێی نزیك ده‌بمه‌وه‌. ئه‌گه‌ر به‌قه‌د باڵێك لێم نزیك بووه‌وه‌ ئه‌وا من به‌قه‌د گه‌زێك لێی نزیك ده‌بمه‌وه‌, ئه‌گه‌ر به‌رۆیشتنی پیاده‌ به‌ره‌و من بێت,ئه‌وا من په‌له‌و راكردن به‌ره‌و ئه‌و ده‌چم .