ئاماری ماڵپەر
ته‌فسیری ئاسان دابه‌زێنه
خوێندنەوەو تەفسیری قورئانی پیرۆز
- بۆ خویندنه‌وه‌ى قورئان و گوێ گرتن له هه‌ر قورئانخوێنێک کلیک لێره بکه
- بۆ گوێ گرتن له قورئان و خوێنه‌وه‌ى وبینینى ته‌فسیره‌که‌ى پێکه‌وه به‌کوردى و زمانه جیهانیه‌کان کلیک لێره بکه
خوا په‌یمانى خۆى ده‌باته سه‌ر بۆ پێغه‌مبه‌رانى
نوسینى/صلاح عبدالفتاح
ئاماده‌کردنى/سانا حمدامین
١- (وَمَا أَرْسَلْنَا قَبْلَكَ إِلاَّ ڕجَالاً نُّوحِي إِلَيْهِمْ فَاسْأَلُواْ أَهْلَ الذِّكْڕ إِن كُنتُمْ لاَ تَعْلَمُونَ [الأنبياء : 7] وَمَا جَعَلْنَاهُمْ جَسَداً لَّا يَأْكُلُونَ الطَّعَامَ وَمَا كَانُوا خَالِدِينَ [الأنبياء : 8] ثُمَّ صَدَقْنَاهُمُ الْوَعْدَ فَأَنجَيْنَاهُمْ وَمَن نَّشَاء وَأَهْلَكْنَا الْمُسْڕفِينَ [الأنبياء : 9] لَقَدْ أَنزَلْنَا إِلَيْكُمْ كِتَاباً فِيهِ ذِكْرُكُمْ أَفَلَا تَعْقِلُونَ [الأنبياء : 10])الانبیاْ /٧-١٠ پێش تۆ له‌چه‌ند پیاوێک به‌ولاوه‌مان نه‌ناردووه که وه‌حیمان بۆ ده‌کردن, که ئه‌وانیش وه‌ک تۆ ئاده‌میزاد بوون, ده‌ى ئه‌گه‌ر نازانن له‌وانه بپرسن که شاره‌زاییان هه‌یه له‌په‌ڕاوى پێغه‌مبه‌رانى پێشوودا. ئه‌و پێغه‌مبه‌رانه‌ى ناردبوومانن وامان دروست نه‌کردبوون که لاشه‌یه‌ک بن خۆراک نه‌خۆن و نه‌مربن.
پاشان هه‌موو ئه‌و به‌ڵێنانه‌ى پێمان دابوون به‌جێمان گه‌یاندن و ئه‌وانیش و هه‌رکه‌سیش خۆمان ویستمان نه‌جاتمان دان, ئه‌وانه‌ش که زیاده‌ڕۆییان ده‌کرد له‌ناومان بردن. به‌ڕاستى ئێمه په‌ڕاوێکمان بۆ ناردوون که په‌ندو ئامۆژگارى و پایه‌به‌رزیتانى تیایه, چیتانه که هه‌ر تێناگه‌ن؟ ئه‌و ئایه‌ته‌ى که باس له هاتنه‌دى به‌ڵێنى خوا ده‌کات بۆ پێغه‌مبه‌رانى پێشین واى له‌هاوه‌لآن کرد که هه‌رده‌م چاوه‌ڕێى سه‌رکه‌وتن بن به‌سه‌ر کافراندا. ئینجا ئقورئان وه‌ک هه‌ڕه‌شه‌یه‌ک له‌کافران باسى تیاچوونى گه‌لانى پێشین ده‌کات و ده‌فه‌رموێت: (وَكَمْ قَصَمْنَا مِن قَرْيَةٍ كَانَتْ ظَالِمَةً وَأَنشَأْنَا بَعْدَهَا قَوْماً آخَڕينَ [الأنبياء : 11] فَلَمَّا أَحَسُّوا بَأْسَنَا إِذَا هُم مِّنْهَا يَرْكُضُونَ [الأنبياء : 12] لَا تَرْكُضُوا وَارْجِعُوا إِلَى مَا أُتْڕفْتُمْ فِيهِ وَمَسَاكِنِكُمْ لَعَلَّكُمْ تُسْأَلُونَ [الأنبياء : 13]قَالُوا يَا وَيْلَنَا إِنَّا كُنَّا ظَالِمِينَ [الأنبياء : 14] فَمَا زَالَت تِّلْكَ دَعْوَاهُمْ حَتَّى جَعَلْنَاهُمْ حَصِيداً خَامِدِينَ [الأنبياء : 15])الانبیاْ َ/١١-١٥ ئێمه چه‌ند ئاوه‌دانى و باژێرمان وێران کرد که سته‌مکار بوون و که‌سانى ترمان خسته جێیان. هه‌ر هه‌ستیان کرد که ئێمه به‌گژیاندا دێین و سزایان ده‌ده‌ین, له‌پڕێکدا له ئاوایى ڕایان کرد, ڕامه‌که‌ن و بگه‌ڕێنه‌وه سه‌ر ماڵ و خۆشگوزه‌رانیتان, به‌ڵکو پرسیارتان لێ بکرێت, وتیان: هه‌ى ماڵ وێران خۆمان ! دیاره که ئێمه ناهه‌ق بووین. هه‌ر ده‌رباره‌ى ئه‌وه ده‌وان تا به‌ده‌ردى پووش و په‌لآشى دروێنه‌کراومان بردن و دامان مرکاندن و ته‌ختمان کردن.