ماڵپەری قورئانی پیرۆز

نوسینى/صلاح عبدالفتاح
ئاماده‌کردنى/سانا حمدامین
(وَمَا تَأْتِيهِمْ مِنْ آَيَةٍ مِنْ آَيَاتِ رَبِّهِمْ إِلَّا كَانُوا عَنْهَا مُعْڕضِينَ (4) فَقَدْ کَژَّبُوا بِالْحَقِّ ڵمَّا جَاوَهُمْ فَسَوْفَ ێأْتِیهِمْ أَنْبَاوُ مَا کَانُوا بِهِ ێسْتَهْزِئُونَ)الانعام/٤-٥ هیچ ئایه‌تێکیان بۆ نایه‌ت له‌ ئایه‌ته‌کانى خوا سه‌رپێچى نه‌که‌ن و خۆیانى لێ نه‌بوێرن, ئه‌مانه‌ باوه‌ڕیان نه‌کرد به‌ قورئان که‌ بۆیان هات, له‌دوا ڕۆژو له‌ دونیاشدا هه‌واڵى ئه‌وه‌یان پێده‌گات که‌ گاڵته‌یان پێ ده‌هات.
له‌کاتێکدا که‌ چه‌نده‌ها گه‌لى به‌هێزو به‌تواناتر له‌وانمان له‌پێشتردا له‌ناوبرد: (أَلَمْ يَرَوْا كَمْ أَهْلَكْنَا مِنْ قَبْلِهِمْ مِنْ قَرْنٍ مَكَّنَّاهُمْ فِي الْأَرْضِ مَا لَمْ نُمَكِّنْ لَكُمْ وَأَرْسَلْنَا السَّمَاءَ عَلَيْهِمْ مِدْرَارًا وَجَعَلْنَا الْأَنْهَارَ تَجْڕي مِنْ تَحْتِهِمْ فَأَهْلَكْنَاهُمْ بِذُنُوبِهِمْ وَأَنْشَأْنَا مِنْ بَعْدِهِمْ قَرْنًا آَخَڕينَ)الانعام/٦

نووسینى /عمرو خالید

وه‌رگێرانى /به‌رزان ئه‌مین

ئاماده‌کردنى / نه‌جات رواندزى 

نوسینى/م.عه‌لى باپیر
ئاماده‌کردنى/سانا حمدامین
دوو وشه‌ له‌لایه‌ن زانایانه‌وه‌ به‌کار هاتوون بۆ لێکدانه‌وه‌ى ئایه‌ته‌کانى قورئان: وشه‌ى ته‌فسیر و وشه‌ى: ته‌ئویل, پێناسه‌ى (تفسير) ئاوا کراوه‌: (التفسير: اظهار المعنى المعقول) واته‌: ده‌رخستنى مه‌عنایه‌کى مه‌عقوڵ که‌ بچێته‌ عه‌قڵه‌وه‌, وه‌ پێناسه‌ى (تأويل) یش ئاوا کراوه‌: (الرجوع الى الاصل)واته‌: گه‌ڕانه‌وه‌ بۆسه‌ر ئه‌سڵ, که‌واته‌: ته‌فسیر  چى یه‌؟ واته‌: ڕوون کردنه‌وه‌ى ماناى ئایه‌ته‌کانى قورئان, ئه‌دى ته‌ئویل چى یه‌؟ واته‌: ئایه‌تێک به‌ ڕواڵه‌ت ئیشکالێک دروست ده‌کات, ده‌بێ بیگێڕیه‌وه‌ سه‌ر ئه‌سڵه‌که‌ى, بۆ وێنه‌: خوا سبحانه‌ وتعالى ده‌فه‌رموێ: (وَهُوَ مَعَكُمْ أَيْنَ مَا كُنْتُمْ)الحدید, واته‌: خوا له‌گه‌ڵتانه‌ له‌ هه‌ر شوێنێک بن, جا ئایا ئێمه‌ ده‌توانین مانا ڕواڵه‌تییه‌که‌ى لێبگرین و بڵێین خوا ئێستا لێره‌یه‌؟ نه‌خێر ناتوانین, چونکه‌ ئه‌وه‌ دژ ده‌وه‌ستێ له‌گه‌ڵ ئایه‌تى: (لَيْسَ كَمِثْلِهِ شَيْءٌ)الشورى, واته‌: هیچ شتێ وه‌ک خوا نیه‌,

نوسینى/صلاح عبدالفتاح
ئاماده‌کردنى/سانا حمدامین
ئایه‌ته‌کانى سوره‌ته‌که‌ باسى هه‌ندێ له‌ گفت و گۆى نێوان حه‌زره‌تى شوعه‌یب سه‌لامى خواى له‌سه‌ربێت و گه‌له‌که‌ى له‌ (مةديةن)ده‌کات و ده‌فه‌رموێت: (وَيَا قَوْمِ اعْمَلُوا عَلَى مَكَانَتِكُمْ إِنِّي عَامِلٌ سَوْفَ تَعْلَمُونَ مَنْ يَأْتِيهِ عَذَابٌ يُخْزِيهِ وَمَنْ هُوَ كَاذِبٌ وَارْتَقِبُوا إِنِّي مَعَكُمْ رَقِيبٌ)هود/٩٣ شوعه‌یب فه‌رموى: گه‌لۆ ئه‌وه‌ى له‌ده‌ستان دێت بیکه‌ن, منیش وا خه‌ریکى کارم, له‌وه‌ به‌ولاوه‌ ده‌زانن کێ ئازارى ئابڕووبه‌ره‌ى دێته‌سه‌رو کێ به‌ درۆزن ده‌رده‌چێت, چاوه‌ڕوان بن, ئه‌وا منیش له‌گه‌ڵ ئێوه‌ چاوه‌ڕوانم.

(وَكَذَّبَ بِهِ قَوْمُكَ وَهُوَ الْحَقُّ قُلْ لَسْتُ عَلَيْكُمْ بِوَكِيلٍ (66) لِکُلِّ نَبَإٍ مُسْتَقَرٌّ وَسَوْفَ تَعْڵمُونَ)الانعام/٦٦-٦٧ هۆزه‌که‌ى تۆ بڕوایان به‌م قورئانه‌ نه‌کرد که‌ هه‌ق و ڕاستى یه‌, پێیان بڵێ: خۆمن وه‌کیل و هه‌مه‌کاره‌ و پارێزگارى ئێوه‌ نیم, زووبه‌زوو ئاگادار ده‌بن که‌ هه‌رباس و خه‌به

نوسینى/د.عائض القرنى
ئاماده‌کردنى/سانا حمدامین
دیومه‌ له‌ دیوانى (حاتةمى تائى) وته‌یه‌کى جوان و پڕ به‌ پێز و ئه‌گه‌ر بتوانى شه‌ر نه‌که‌ى به‌سه‌ بۆت, به‌ واتاى: ئه‌گه‌ر بتوانى خۆت بێده‌نگ بکه‌یت له‌ خراپه‌کارى, ئه‌وه‌ باشه‌. (فاعرض عنهم)النساْ /٦٣ پشتیان لێ بکه‌ , (ودع ازاهم)الاحزاب/٤٨ خراپه‌یان واز لێ بهێنه‌. خۆشویستنى چاکه‌. به‌هره‌یه‌کى خوداییه‌ و به‌خشینێکى په‌روه‌ردگارییه‌ و به‌ پێز و به‌ به‌ره‌که‌ته‌ له‌لایه‌ن خوداوه‌. (ئيبن عباس) ده‌ڵێ ئه‌گه‌ر بینیم بارانى ره‌حمه‌ت و میهره‌بانى بارى له‌ جێگه‌یه‌ک, ده‌چم سوجده‌ى شوکرانه‌ى خودا ده‌به‌م با هیچ ئاژه‌ڵ و ماڵاتێکى منیشى لێ نه‌بێ. له‌ هه‌ر کوێ دادوه‌رێکم دى دادپه‌روه‌ر بێ.

نووسینى : أبو عبدالملک أحمد بن فتحی البکیرى
وه‌رگێڕانى : غریب قادر

(رب قارىء للقرآن والقرآن يلعنه) لا أصل له

ئاماده‌کردنى ڕه‌ئوف شه‌بایک
وه‌رگێرانى : غریب قادر

هه‌وڵى راسه‌قینه‌ ئه‌وه‌یه‌ که‌ هه‌ڵسیت و بجولێیت و شتێک بکه‌ى ، زۆر له‌ خه‌ڵکان بیرۆکه‌ى جوانیان هه‌یه‌ ، به‌ڵام که‌میان بڕیار ده‌ده‌ن ئه‌م بیرۆکانه‌ جێبه‌جێ بکه‌ن ،

نوسینى/م.عه‌لى باپیر
ئاماده‌کردنى/سانا حمدامین
له‌ قورئان دا دوو وشه‌ به‌کارهاتوون, بۆ پێناسه‌ى ئایه‌ته‌کانى قورئان, که‌ بریتین له‌ (محكمات و متشابهات) وه‌ک له‌ سوره‌تى (ال عمران)دا, خوا ئایه‌ته‌کانى قورئان ده‌کاته‌ دوو به‌ش و ده‌فه‌رموێ ()واته‌: خوا کتێبى بۆ تۆ ناردوه‌ هه‌ندێک ئایه‌تى (موحكةم)ن ئه‌وانه‌ ئه‌سڵى کتێبن, وه‌ هه‌ندێکیشیان (موتةشابية)ن, که‌واته‌: ئایه‌ته‌کانى قورئان ده‌بنه‌ دوو جۆر: (محكمات) و (متشابهات), به‌ڵام له‌ شوێنێکى دیکه‌ دا خوا (سبحانه وتعالى) ئایه‌ته‌کانى قورئانى هه‌موو به‌ (محكمات) وه‌سف کردوونه‌, وه‌کو ده‌فه‌رموێ: (الر كِتَابٌ أُحْكِمَتْ آَيَاتُهُ ثُمَّ فُصِّلَتْ مِنْ لَدُنْ حَكِيمٍ خَبِيرٍ)هود, واته‌ ئه‌لیف, لام, ڕا, ئه‌مه‌ کتێبێکه‌ ئایه‌ته‌کانى هه‌موو موحکه‌م کراون, پاشان ڕوون کراونه‌وه‌ له‌لایه‌ن (خواى) کاربه‌جێ شاره‌زاوه‌, وه‌ له‌ شوێنێکى دیکه‌دا هه‌موو ئایه‌ته‌کانى قورئان به‌ (متشابهات) وه‌سف, عه‌کسى ئه‌وه‌ى دى,

نوسینى/د.عائض القرنى
ئاماده‌کردنى/سانا حمدامین
هه‌رکه‌سێ دڵى پڕ بێ به‌ ڕازیبوون به‌ کاره‌کانى خودا, خودایش سینه‌ى پڕ ده‌کات له‌ ده‌وڵه‌مه‌ندى و ئاسایشى و قه‌ناعه‌تبوون به‌که‌م و دڵه‌که‌ى یه‌کلایى ده‌کاته‌وه‌, بۆ خۆشه‌ویستیى په‌روه‌ردگار و گه‌ڕانه‌وه‌ و پشتوپه‌نا به‌ستن به‌خودا. هه‌ر که‌سێ به‌شى خۆى له‌ ده‌ست بچێ له‌ ڕازیبوون له‌ خودا و له‌کاره‌کانى, دڵى پڕ ده‌بێ له‌ خه‌م و دڵه‌ڕاوکێ و بیر و هۆشى په‌رتوبڵاو ده‌بێت, له‌سه‌ر هیچ کارێک ناتوانێ ڕاوه‌ستێ که‌ له‌وانه‌یه‌ سودى دین و دونیاى ئه‌وى تیادا بێ. وه‌ک وتمان رازیبوون دڵت یه‌کلیى ده‌کاته‌وه‌ بۆ ئه‌وه‌ى بتوانى بۆ خودا بژیت. ڕازینه‌بوونیش دڵت له‌ خودا و خۆشه‌ویستى خودا چۆڵ ده‌کات.

نوسینى/صلاح عبدالفتاح
ئاماده‌کردنى/سانا حمدامین
(وَقَالَ الْمَلَأُ مِنْ قَوْمِ فِرْعَوْنَ أَتَذَرُ مُوسَى وَقَوْمَهُ لِيُفْسِدُوا فِي الْأَرْضِ وَيَذَرَكَ وَآَلِهَتَكَ قَالَ سَنُقَتِّلُ أَبْنَاءَهُمْ وَنَسْتَحْيِي نِسَاءَهُمْ وَإِنَّا فَوْقَهُمْ قَاهِرُونَ)الاعراف/١٢٧ ده‌سه‌ڵاتدارانى گه‌لى فیرعه‌ون و ده‌سته‌و به‌سته‌که‌ى پێیان وت ئایا واز له‌موساو گه‌له‌که‌ى ده‌هێنیت به‌دکارى بکه‌ن له‌سه‌ر زه‌وى و تۆو خواکه‌ت به‌جێ بهێڵن و ئیمانتان پێ نه‌هێنن؟ فیرعه‌ون وتى ئه‌مه‌ چارى ئاسانه‌, هه‌رچى نێرینه‌یان هه‌یه‌ ئه‌یان کوژین و مێینه‌یان ده‌هێڵینه‌وه‌, ئێمه‌ به‌سه‌ریاندا زاڵین. (قَالَ مُوسَى لِقَوْمِهِ اسْتَعِينُوا بِاللَّهِ وَاصْبِرُوا إِنَّ الْأَرْضَ لِلَّهِ يُوڕثُهَا مَنْ يَشَاءُ مِنْ عِبَادِهِ وَالْعَاقِبَةُ لِلْمُتَّقِينَ)الاعراف/١٢٨ موسا به‌هۆزه‌که‌ى خۆى وت هه‌رپشت به‌خوا ببه‌ستن و خۆڕاگربن ئه‌م زه‌مینه‌ هى خودایه‌ به‌هه‌رکه‌سێک له‌عه‌بدانى خۆى حه‌زبکات پێى ده‌به‌خشێت و دواڕۆژیش بۆ ئه‌وانه‌یه‌ که‌ له‌ خوا ده‌ترسن.

باوکى سه‌روه‌ر
وه‌ڵام /
به‌ڵی .چونکه‌ پێغه‌مبه‌ر (صلى الله عليه وسلم ) ده‌فه‌مووێت (عليكم بالشفائين العسل والقران )رواه ابن ماجه .
 واته‌/